O papierologii i obiecankach

Dawno mnie nie było, powoli podnoszę się z kolan. Przebrnęłam przez wrześniową papierologię i walczę dalej, bo jak to mówią „im dalej w las, tym więcej drzew.”

Czuję się jak w czeskim filmie. Ledwo wydostaję się z papierologii, a kolejne rzeczy szkolne dopadają mnie tuż za rogiem. Ciągłe akcje, reakcje i tym podobne rzeczy. Zakaz powinien być wszelakich wyjść, wycieczek, spotkań we wrześniu.

Nie przypominam sobie, abym w szkole podstawowej ciągle miała coś. Ostatnio mam wrażenie, że tego coś jest za dużo, a czasu na naukę jakby mniej.

Ale jak większość nie będą narzekać tylko chcę robić co do mnie należy, oby do wakacji. No w sumie w wersji optymistycznej do świąt.

Ale w sumie nie chcę rozwodzić się nad pracą nauczyciela. Dziś chciałabym podjąć temat obiecanek cacanek.

Nie najgorsze są obiecanki, ani nawet nie wywiązywanie się z nich. Najgorsze jest tłumaczenie dzieciom, które przez to cierpią i płaczą. Jako dorośli jesteśmy w stanie przyjąć wiele obiecanek bez pokrycia. Wszędzie obiecują nam podwyżki, lepsze życie, a szczególnie przed wyborami… gruszki na wierzbie.

Sama nie tłumaczę kogoś, dlaczego miałabym to robić??? Niech ten co obiecuje tłumaczy się. Wkurza mnie jednak to, że ktoś w ten sposób rani moje dzieci. Jestem jak lwica, która chroni lwiątka za wszelką cenę.

Dzieciom jedynie mówię, że jest mi przykro. I zaciskam zęby, aby nie powiedzieć komuś, że ma moje dzieci głęboko gdzieś.

Dlaczego mam kogoś tłumaczyć???

NIE OBIECUJCIE DZIECIOM JAK NIE MOŻECIE WYWIĄZAĆ SIĘ Z OBIETNICY.

A pracę, która powstała na urodziny mojej córki, zgłaszam na następujące wyzwania:

W Studio75 (tekturka, kwiaty i mgiełka)

Miszmasz Papierowy

oraz

Artimeno – praca dedykowana dziecku