Kolejne pożegnanie

Przerwy są potrzebne w życiu, przerwy pozwalają wziąć głęboki oddech, aby móc iść dalej…

I też dlatego zrobiłam sobie taki oddech od blogowania i twórczości. Jednak nie był to wcale czas na jakiekolwiek leniuchowanie. Był to raczej czas nerwowego spięcia się w sobie i zajęcia tym co trzeba, czyli wszechobecną papierologią.

Powiem szczerze, że coraz więcej druczków, list i niewiadomoczego spada na naszą głowę. Jest to jak paranoja. W dobie internetu jesteśmy coraz bardziej zawaleni papierologią.

Męczą mnie te ciągłe zmiany w szkolnictwie, ale nie tylko. Idąc do lekarza widzę zawalonego człowieka papierami. Wcale mnie nie dziwi, że wiele lekarzy ucieka stąd. Dziwi mnie też czasami to, że ktoś idzie pracować jako nauczyciel, bo na pewno nie dla pieniędzy.

Naprawdę nie narzekam na zarobki, ale jakbym musiała sama utrzymać za moją pensję rodzinę, to pewnie gryzłabym trawę. Narzekam na ciągłą nagonkę społeczeństwa na nas, na brak szacunku, traktowania nas z góry, nie liczenia się z naszym zdaniem. Ciągłe narzucanie nam bezsensownych rzeczy, a uczeń gdzieś tam dalej za stertą papierologii.

Znam grono nauczycieli, którzy starają się pracować mimo wszystko, którzy starają się wykrzesać pasję i zamiłowanie do zawodu.

Jednak teraz przychodzi wrzesień i z roku na rok coraz gorzej przychodzi mi ogarnięcie papierologii, ciągle nowe przepisy, nazewnictwo, wytyczne… Wiele niepotrzebnych bzdur.

Wrzesień to również czas, aby ustawić na nowo priorytety. Z trudem musiałam opuścić kolejne DT Art Brawurka. Moją ostatnią pracą był travel journal.

W tym roku chciałabym większość pracy wykonywać w pracy. Brzmi to może jak masło maślane, ale przez ostatni rok często wracałam z pracy, siadałam przed komputerem i pracowałam, w weekendy – pracowałam. Często wkurzałam się na moje dziecia, że mi przeszkadzają. Dlatego też w tym roku mam zamiar więcej czasu poświęcić im.

To dla mnie rezygnacja z drugiego DT. Zrezygnowałam również z chóru.

To, że zrezygnowałam z kilku rzeczy nie świadczy o tym, że leniuchuję. Ostatni rok stażu, dodatkowo starania o dotację z budżetu obywatelskiego i współpraca z jedną fundacją. Mam jeszcze plany uczestnictwa w kilku biegach nordig walking. Dodatkowo robię porządek z toksycznymi relacjami.

Czas zacząć żyć i cieszyć się życiem.

A przy okazji trochę prac stworzonych dla fajnego DT.

Marzcie i kochajcie tych, których warto kochać.