Marzenia nierealne

Bo gdyby tak można było cofnąć czas i jeszcze raz cofnąć i tak w nieskończoność, choć dla chwili…

Czy wtedy świat byłby piękniejszy? Czy życie byłoby łatwiejsze? A może skomplikowałoby się jeszcze bardziej?

A gdyby tak można było cofnąć czas choć raz. Do kiedy cofnęłabyś/ąbyś się? Sama nie wiem, choć pewnie podjęłabym to ryzyko i żyłabym pełnią życia. Nie wiem czy byłabym nauczycielką, miałabym rodzinę, nie wiem czy byłabym szczęśliwsza niż teraz.

I marzenia. Marzyć warto zawsze. Fajnie jak są to marzenia, które można zrealizować, ale takie które się nie ziszczą też są potrzebne. Moje marzenia to czasem moje plany i nie traktuję ich bardzo poważnie. Może to mój błąd. Niemniej jednak czasem trzeba coś odpuścić, co przeczytacie u Pani Swojego Czasu. Może osiągnęłabym więcej i szybciej osiągnęła coś czego chcę.

Ostatnio jak to moja córka podsumowała „oblewam” pewne rzeczy. Aż sama się sobie dziwię, że odpuszczam wiele rzeczy na rzecz spokoju wewnętrznego. Przestałam planować – co wcale nie jest dobre, bo umyka mi wiele rzeczy. Dzień po dniu przepada gdzieś w eter. Czas wrócić do pewnych postanowień. Odświeżyć kalendarz i zaplanować rozwój. Bo właśnie w najbliższym czasie chciałabym się pouczyć.

Od pewnego czasu chciałabym pójść na jakieś studia, ale jest to niemożliwe, przynajmniej przez jakieś pięć lat, albo i więcej. Jednak wiele razy uczyłam się sama. Do wielu rzeczy doszłam sama, więc może teraz warto też z tego skorzystać, z tej umiejętności i pójść krok do przodu.

Praca powstała z opakowania po sokach.

PS przy okazji trzymajcie za mnie kciuki, bo moje dziecię pierwszy raz wyjechało ma kolonie i już nie mogę wytrzymać.

Pracę zgłaszam na wyzwanie na blogu:

• Sklepik Gosi
• Sklep Zielone Koty
• Essy-Floresy